Annelik mutluluğun en yükseği...
Annelik inanılmaz huzur evet ama..
Annelik en çok da sabır heralde..
Yazmak istemiyorum böyle bir yazı..Şikayet etmek istemiyorum..Şükür evet binlerce şükür onun varlığına ve sağlığına..Ama içimi de dökmek istiyorum gidiyorum geliyorum..Evet herşey çok güzel Ece'yle..Şükür yememiz düzene girdi..Gündüzleri bir düzene oturttuk gibi..Ama ah bu geceler..Ah bu gece uykusuzlukları..Evet anneysem yaşamalıyım belki bu sıkıntıları evet uykusuz kalabilirim ama bu kadar mı...Bu kadarı anormal değil mi..
Gece 10:30 gibi uykusu geliyor genelde..Emziriyorum emerken iki de bir kafasını kaldırıp da dededede..babababa..gibi alıştırmalar yapmaya devam ettiği için uykuya dalamıyor..Doyduğuna emin olup yatırıyorum bambamına..
Şöyle basit,sallanan,yatak odamdan çıkmasını dört gözle beklediğim bişiy kendisi..Henüz ayrı odada yatmaya alıştıramadığım için kendi karyolasına geçiş yapamadık..Sallayarak uytuyorum dönüyorum oturma odasına..Başlıyorum beklemeye..Yaklaşık on dakika sonra mıyyykk sesi geliyor..Saymaya başlıyorum biiirr..Sallıyorum dalıyor geri geliyorum odaya..ve onbeş dakika geçmeden ikinci mıyyk..Bu durum 00:30'a kadar yaklaşık 13-15(abartmıyorum gerçekten) kere kocayla nöbetleşe sallama şeklinde devam ediyor..Bir o bir ben gidiyoruz yanına..İki saatin sonunda şansım varsa 15. sallamada dalıyor..Ohh TV karşısına geçip ayaklarımı uzatıp biraz internete girebilirim artık...Bir saatim var iyi değerlendiriyorum..
Bir saat sonra tekrar mıyyykk...Alıyorum emziriyorum yatırıp sallıyorum yine..Bir saat sonra tekrar ve tekrar ve tekrar..Sabaha karşı artık kafamı tutamayacak duruma gelince karyolaya alıp yatarak emziriyorum ve sabah 10 gibi belim sırtım donmuş bacaklarım kasılıp kalmış kolum uyuşmuş bir şekilde kalk borusu ötüyor..Üç aydır bu durum böyle sürüp gidiyor..
Ve geçen Cuma sabahı saat 05:30..Ece çığlık çığlığa ağlıyor...Sıçrıyorum yataktan...Ece sağımda yok..Ece solumda yok...Ece bambamında yok...Ece nerde..Ece yerde...Karyoladan düşmüş...Kendimce aldığım tedbirlere rağmen Ece bambamıyla karyolamızın arasına düşmüş...Kucağıma alıyorum hemen heryerine bakıyorum şişme kızarıklık yok..Beş saniye sürmüyor ağlamaktan gülmeye ve konuşmaya geçişi...Oh diyorum bişey yok..Allahtan karyolamız yüksek değil ve halının üzerine düşmüş..Yine de yarım saat kadar beklettim uyutmadım bişey olursa diye...Allah'tan ucuz atlattık ama sonsuz bir vicdan azabı duydum sonra...
Şimdi karyolaya almamaya çalışıyorum ama insanım sonuçta...Başım düşüyor uykusuz bir gecenin sonunda..Mecbur alıyorum yatağa..Ben yatağa aldıkça onun alışkanlığı da sürüp gidiyor...Bilyorum gece yanıma alayım diye ağlıyor onun için dalamıyor..
Şikayet değil gerçekten hadi benim uykusuzluğum bi kenara o uykusunu alamıyor gece bence..Çözmeli bu durumu ama nasıl..Sinirlerimin dayanmadığı anlar oluyor 'uyusun da büyüsün'lerin ağzımdan sinirlice çıktığı anlar hatta sesimin yükseldiği anlar..Sonra vicdan azabından kavrulup alıp koklayıp öpüp emzirdiğim anlar..
Şikayet değil...
Her saat pespembe değil bir bebekle...Sadece içimi döktüm o kadar...Başımı yastığa koyup şimdi uyanacak vesvesesinden uykum buhar olup uçunca iki mıyykk arasında yazdım gitti...
14 yorum:
Seni cok iyi anliyorum. Ayni seyleri yasadim-yasiyorum. Dis cikaracak olabilir. Ama bazi cocuklar anneye yapisik yasamak istiyorlar ilk yaslarinda:) Valla tavsiye edebilecegim pek bir sey yok maalesef. Durum duzelene kadar beklemek benim yaptigim. Bir de ben oglumla birlikte uyumanin en etkili cozum oldugunu tecrube ettim.
Mummy ben de bu şekilde 3 kere falan düşürdüm ömeri,çok şükürki birşey olmadı ama baktım bu düşmeler devam edecek ve ömerde benden ayrı yatamıyor.Şimdi yer yatağında yatıyoruz.DÜşme tehlikesi yok.Kendi yatağımızı koyduk yere ,babamız ben ve ömer hep ebraber uyuyuyoruz.Ömeri emzirmeyi bırakınca ayırıcam bizden ama nasıl yapıcam bilmiyorum,oğlum bu durumdan çok memnun çünkü.annnee diyor ben efendim diyorum ,baba d
yor eşim efendim diyor.Ömerde mutlu mesut uyuyor :)
Bende senin öğretmenler gününü kutluyorum,arkadaşım....
Tam 3 sene öncesine götürdün beni canım,bemim ufak cadımda aynen böyle tam 9 ay dünyayı bana dar etmişti.Uykusuzluktan kafa da dalgın oluyor kaç kere fırını,ocağı açık unutmuştum.
Neyse geçiyor zamanla Allah kolaylık versin,anne olmak gerçekten zor.Boşuna mı demişler cennet anaların ayağının altında diye....
Bu bebek milletinin kimisinin yeme sorunu, kimisinin uyku, kimisinin de gaz sorunu ama mutlaka bir sorunu oluyor anladığım kadarıyla. Ece maşallah iyi yiyen, emen ve de kilo sorunu olmayan bir bebek ama sen de uykuyla ilgili mücadeleler veriyorsun. Bugüne kadar süper yiyen, süper kilo alan, süper uyuyan, gaz sorunu olmayan...vs. bir bebek görmedim. Kızkardeşimin 2 yaşındaki oğlunun hep yeme sorunu oldu, çok iyi uyudu ama annesi hep "keşke uyku sorunu olsaydı da yemek yemesi düzgün olsaydı" derdi. Çocuğu hiç uyumayan bir arkadaşım da tam tersini söylerdi:)
zor cidden. kendi 8 aylık tecrübeme dayanarak bebeğin odasını ayırın derim. biz 2 ay civarında kendi odasında yatırmaya başladık. ayrıca 6 aydan büyük bebeklerin gece saat 23.00 de doyup, sabah 5 e kadar uyumaları gerekiyor teoride. her bebel kendine özel tabii..
ayrıca gece banyo, müzik, ve kendi odasında gece lambasını da tavsiye ederim.
yine de anne olarak siz en iyisini bilirsiniz.. çoook kolay gelsin!
sevgiler
gorki
gerçekten annelik çok güzel bir şey ama çok da zor.ceren'in de 7.aydan sonra gece uykuları çok bozuldu sebep dişti.ece gibi yatırdıktan 15 dk sonra uyanıyordu,gece boyunca kalkıp duruyordu hatta ben yatağa yatarken sesten uyanmasın diye gecenin bir yarısı yatakla beşik arasına yorgan serip üzerinde yatıyordum bir yandan da beşiğini sallıyordum.ece'ninki de diş sıkıntısı olabilir arka arkaya gelecekler belki de.
bir de ben akşam ıhlamur,rezene içince daha uzun uyuyordu.ayrıca ek gıdaların ilk aylarında gazı da olabilir.bağırsaklar bu gıdalara yeni alışıyor.
ve kötü olaya gelelim,böyle bir gecenin sabahında ben de kendimi kaybetmiş bir halde yatarken ceren de düşmüştü.bir daha yanıma almadım bende,zaten şu an istesem de yanımda yatmıyor rahatsız oluyor hanımefendi.
mutlaka düzelecek bu durum merak etme büyüdükçe gece uykuları artacak,derinleşecek.kolay gelsin
sevgiler...
Esra'cım seninki bir şikayet değil bence, üstüne üstlük bu gibi durumları hepimiz yaşadık maalesef ki büyümesini beklemekten başka çaresi yok, bırak kızın senin yanında yatmak ihtiyacı duyuyorsa yatsın, nasılsa eninde sonunda alışacak kendi yatağına, ben bir psikoterapistten dinlemiştim, bebek istemediği halde zorla onu yatağında yatırmanın bir inatlaşmadan öteye gitmeyeceğini, bu zamanların gelip geçtiğini, bırakın da bebekleriniz sizin kokunuzu duyarak uyusun, ne zararı var illede yanlız yerinde uyuyacak diye söylemişti bence de mantıklı bir şey.
Allah kolaylıklar versin
Esracım, uykusuzluk çok zor gerçekten. İnsan olarak bizlerin de uykuya ihtiyacı var haliıyle. Anneysek süper güç de değiliz ya. Bizim gece uykusu sorunumuz yok (en azından şimdilik) çok şükür ama Neva da bütün günü bana yapışık ve kucağımda geçirmek istiyor. Geçenlerde eşim saat 7 de eve geldiğinde ben bütün günü Neva'ya yapışık geçirdiğim için sinirimden ağlamak üzereydim. Geçecek diyemiyorum çünkü eminim her dönem başka birşey çıkacak. Ama işte bu öyle bir sevgi ki, insan bile bile, seve seve katlanıyor. Yine de Allah hepimize sabır versin diyorum :-) Çoook öpüyorum Ece'nin güzel yanaklarını.
Seni Mimledim haberin ola...
yok yok, bu ne diş, ne de başka birşey... yaşayan bilir ancak, bu tamamen bebeğin uykuya geçişi öğrenememiş olması. ben 5,5 aydır çekiyorum. pedagoga da gittik, ferber falan, biliyorsun... aynen devam ediyor uyanmaya, emmeye... uyumak=emmek. bizdeki olay bu. herkesin çözümü ayrı tabi, benimki 1 yaşından sonra emzirme olayını kesmek olacak maalesef...
eğer yapabileceksen, mümkünse emzirme gece. babası belki kucağına alıp avutabilir. deneyin derim. kolay gelsin...
Geçer inşallah.gerçekten çok zor bi durum.Şikeyet değil ama insan harap oluyor.
Allah yardımcın olsun.Bence geçici bi durum.Biraz büyüdüklerinde herşey bi düzene giriyor..
sevgilerr..
merhaba benim kızım 19 aylık oldu daha 2 aydır doğru dürüst uyuyorum ne zaman anne sütünden kestim o zaman uyumaya başladım ama itiraf ediyorum nehir halen odamızda yatıyor sana tavsiyem lütfen yatağına alma daha sonra ayırması çok zor oluyor. bazı günler bende çok sinirlenip sonra vicdan azabı çekiyorum ama insanız ne yapalım
www.prensesnehirgnl.blogspot.com
bir dertli anne olarak ben de yazıyım bari. bizim de 6 ayına kadar sabaha kadar uyuyan çocuk bir anda geceleri kurt adama dönüştü. emme ile alakası yok aç olmadığını biliyorum.
ben de gece 12 -5 arası emzirmemeye gayret ediyorum. drumuz anneden ayrılma kaygısı diyor ama bu kaygı sanki gittkçe artıyor. dün gece tam 8 kere kalktık.
ama şimdi okuduğum bir kitapta bunun ayrılma kaygısı olmadığını bu kayıgıyı yaşayan çocuklara da doğru eğitim verildiğinde uykuyu öğrenebilceklerini söylüyor. amerikalı bir uyku profesörü.
uygulayabilir miyim bilmiyorum. 1 saat boyunca onu ağlatarak odada yalnız bırakmayı. bilmiyorum tak ederse uygularım belki.
zor ama geçer elbet. onunla olmak dünyanın en güzel şeyi. zaten sabah olup da güneş doğunca herşey unutuluveriyor bir anda. yataktan kalakmayı becerebilirsen tabii.
esra'cık ya, yapma böyle :) uçaklarda ne diyolar, oksijeni önce kendine takacaksın ki bebişe mecalin kalsın!
bizim evde bu kadar bu kadar tüyleri olan bir kedi oğlumuz var. ondan tırsıp topuz'u hiç yere bırakmadım emeklemeyi öğrensin diye. dün baktım yerler tertemiz, hadi bakalım gün bugündür diye topuzu dört ayak bıraktım halının üzerine. topuz ilk iş kendini yan yatırdı, sonra da yatağında pervasızca yapmaya alıştığı gibi sırtüstü dönüverdi... tabii bu kez tok bir doynk sesiyle. dehşet içinde baktığım ve kendimi bir milyon sesle kınadığım o bir saniyeyi hiç unutmayacağım. anne olmayı hak etmediğime karar verecek kadar hızlı ve radikal bir saniyeydi o. hemen kucağıma alıp şıngırdayan bişeyler gösterdim filan... geçti ağlaması. hala biraz suçluluk hissediyorum ama "düşe kalka büyümek" dedikleri böyle olsa gerek.
biz bu bonbonları deli gibi seviyoruz ya, onların da yüzüne yansıyor sevildikleri... bu kadar.
Yorum Gönder