'Bebek in, kariyer out' muş...

Ben,ben diyorum...Beceremezmişim,yapamazmışım anladım...İki hafta gösterdi ki ben öyle çocuk da yaparım kariyerde tipinde bir bağyan değilmişim..Yapabilenlerin ellerinden öpülür..Nasıl beceriliyor yahu??Çocuk,ev,eş ve iş?Nasıl denge sağlanıyor bu dörtlü arasında..Ufacık tefecik bir kadınım altı üstü..Cüsseme uymaz,üstüme oturmazmış..Hemi de iş hayatımın hepi topu ne kadar olduğunu söylesem gülersiniz bi tarafınızla..Haftada üç gün,9-15 saatleri arasında okuldayım, gel gör ki bu üç gün benim için ölü gün..Gelince pestilim çıkmış oluyor ve manda gibi yayılıyorum yatağa..Mutfak kayınvalideme emanet zaten iki haftadır,yemek yemek ve su içmek dışında girmiyorum vallahi...Sağolsun kadıncağız..Bi tembellik,bir uyuzluk durumum var.. Hamladım tabi 14 ay az bir zaman değil ara vermek için..

Tabi şu son iki haftanın beni psikolocik olarak çok yormuş olmasının da etkisi var bu durumda..Aslıcığımın hastalığı ile başlayan aksilikler silsilesi diyelim..Büyük küçük bir sürü aksilik..Şaka mı bu ulen diye düşündüren,ardıardına gelen ve evden dışarıya adımımı atarken acaba bugün ne olcak diye bekler olduğum aksilikler..Annemlerin hırsızlık olayı,annemin antibiyotik alerjisi atlatması,arabanın aynasının çalınması,cep telefonumun denize düşerek bana veda etmesi,okulda norm fazlası olduğum için dağbaşı denebilecek uzak bir okula sürgün gönderilmiş olmam vs vs...Üzerine önce benim azan faranjitim ve soğuk algınlığımdan,sonra Ece'nin 39.7'yi bularak yüreğimizi yerinden oynatan ateşinden acilde geçirdiğimiz iki gece de tuz biber..Mutlu eden,içimizi ferahlatan tek şey de Aslıcığımın nihayet pnömokok bakterisini yenerek hızla iyiye doğru gidiyor olması..Dört gözle bekliyoruz hastaneden çıkmasını..Çifte bayram yapacağız inşallah,Ece'ciğimin doğumgünü ile beraber kutlayacağız teyzeciğimin iyileşmesini..Gelsin artık o gün,çok çekti kuzucuğum benim..

Alışıyoruz yeni hayatımıza..Çekirdek aile hayatımızdan, babanneli dedeli komün hayatına benim adapte olmam biraz uzun sürecek olsa da Ece tahminimden daha çabuk alıştı..Gündüzleri problemsiz geçiyor da ben geldikten sonra yakama mıknatıs gibi yapışıyor yavrucuk..Hatta bu yapışık kalma durumunu gece de arzuladığı için kendisi,annesini uykusuz, kurbağa gözlerle okula gönderiyor..Derse giriyorum,anlatıyorum ama ne söylediğimi bilmiyorum bazen..Beşyüzküsür yıllık gerçekleri değiştirip İstanbul'u Kanuniye fethettiriyodum geçen..facianın eşiğinden döndüm..Çocuklara tarih yerine bebek bakımı dersi versem daha başarılı olabilirdim diye düşünüyorum..

Tabi bu moralsiz günlerde,gayet keyifsiz ve malesef özensiz yazabildiğim Ece'ciğimin doğumgünü yazısına yorum gönderen birsürü blog arkadaşıma teşekkür etmezsem olmaz buradan..Gerçekten herbir yorumda gözlerim doldu,çok mutlu oldum..Hepinize çok çok teşekkürler..Zor günlerde,güzel günlerde iki cümleciği esirgemeyerek beni mutlu eden,mail gönderen ve telefon eden blog dostları,iyi ki varsınız:))Dilediğiniz tüm güzel dilekleri ben de bilmukabele sizlere gönderiyorum:))

Herkese sevgiler,bebelere öpücükler..
Kalın sağlıcakla..