Doğumdan Bugüne...

Tam 16 günlük olduk bugün...Günler çok çabuk geçiyor Ece Hanımla..Aslında birbirinin aynsı(emzirme,gaz çıkartma, uyutma ve altını alma dörtlüsü arasında:) ) ama çok çabuk...Sanki daha dün gittim doğuma daha dün kucağıma aldım ilk defa..Korkuyorum günler böye çabucak geçecek de doyamadan şöyle kucağımda öpüp koklayamadan büyüyecek diye..Kuzucuğun koynumda olması çok güzel ama bazen de hamileliğimi özlüyorum her an içimde olmasını...Uyurken de uyanıkken de benimle olmasını..Bazen sıkıp sıkıp içime sokasım geliyo anlatılamaz bişey..İnanamıyorum onun benim olduğuna:)

Bu arada bloğa yazı yazmak da zorlaştı epey..Aslında her ayrıntıyı yazmak istiyorum onunla geçirdiğimiz her günü hatırlamak.. Ama vakit sınırlı maalesef..En son doğumda kalmıştık..Sonraki hastane günlerinden de bir iki not düşeyim bari:) Doğumdan sonra iki gece hastanede yattık..Bu iki gece de (çok özür dileyerek yazıyorm) gaz çıkarma çabası ile geçti..Şimdi sezaryen olmamışlara çok ayıp gelebilir ama bu iki gün içinde o kadar çok zikrediliyor ki artık çok normal hale geliyor..Sanki hastanenin bütün hemşielerinin tek derdi sizin gazınızmış gibi odaya girenin ilk sorusu:
Gazınız çıktı mı?
Hayır..
Kalkıp yürüyoruz o zaman Esra hanm..Bol bol yürüyüyüş..
Tamam yürüyoruz..
Çıktı mı gazınız Esra hanım..
Hayır..
Gece yatarken bu ilaçtan iki tane alıyosunuz o zaman..
Tamamdır..
Neyse çıkacağımız gün beklenen olay gerçekleşti de rahatladık bari..Doktor son kontrole geldiğinde sordu gene çıktı mı diye..Ben de şöyle aptalca bi soru sormuş bulundum..Yani bir kere çıktı ama miktarı nedir bunun? Yani ne kadar çıkarmak gerekiyo? (Aklım başımda değilmiş heralde..Malum narkozun etkisi öyle hemen geçmiyo..) Kadıncağız ne diyeceğini şaşırttı tabi..Zamanla rahatlıycaksın bugün de çok fazla katı gıda yeme filan dedi..

Bu arada narkozun etkisi geçer geçmez (kızımla koklaştıktan sonra) yorganı kaldırıp karnıma baktım..Kabusumdaki kadar olmasa da göbek vardı tabi..Yani şöyle diyeyim ki yarısı gitmiş yarısı kalmış idi..Yürüyüşlerden ve malum gaz çıkarma olaylarından sonra üçte biri kalmıştı..Yani hastaneden çıkarken 4 aylık falan hamile gibiydim (gerçi ben 4-5 aylık hamileyken daha karnım çıkmamıştı ama normal hamile şartlarında diyelim)..Bu iki hafta içinde bayağa bir indi..Şu anda çok hafif bir çıkıntı kaldı..Onunda şu meşhuuuuur kırk çıkma muhabbetinden sonra ineceğini ümit ediyorum..Gelelim kilo olayına..Zira en çok merak ettiğim şey doğumdan sonra ilk tartıya çıktığımda göreceğim ilk rakam idi..Malum 45 ile hamile kalıp 60 kilo ile doğuma girdim..İlk tartıya çıktığımda gördüğüm rakam 52 oldu..Bu iki hafta içinde de 2 kilo daha gitti..Amma velakin hala hiçbir kıyafetime giremiyom..Daha doğrusu ilk hastaneden geldiğim gün denemiştim..Bidaha korkudan deneyemedim..Cesaretimi topladığım ilk gün tekrar deneyeceğim:)

Bi de şu emzirme durumları var tabi..İlk gün sütüm gelmedi malesef..Kuzucuğa mama verdiler..Üzüldüm çok midesine giren ilk şey anne sütü olmadı diye..Sonra nasıl bir çaba nasıl bir çaba emzirebilmek için.Allahım dedim ya bu nasıl bir güdüdür..Ne ilginç gelirdi bana heryerde açılan iki göğüs..Ama öyle olmuyor işte artık annesiniz onlar da bebeğinizin besin kaynağı..Neyse ikinci gün geldi sütler de rahatladı bebecik..Tabi hala yara durumları var (Lansinosh krem bi işe yaramadı bende)yani emzirmek çok acı verici şu anda benim için ama o masumcuk dudağını büküp de aç olduğunu anlatmaya çalışınca isterse etinizden et kopsun seve isteye veriyosunuz ağzına göğsünüzü..

Ve 30 Nisan Çarşama günü bebişimizle beraber evimize geldik..Bebişi odasına koyduk beşiğine yatırdık..İşte o dakika insan daha bir farkına varmaya başlıyor olayın..Artık evde minicik ve herşeyiyle size bağlı sizden bir parça var..En değerliniz canınız ciğeriniz..Artık herşey ona endeksli..O uyursa uyuyorsunuz, gülerse gülüyor, o ağlarsa ağlıyor..İlk bir hafta bebiş sürekli bir uyuma halindeydi..Haftası dolmadan alındığı için midir nedir emzirmek için bile zor uyandırıyordum..Altını alırken bile uyuyodu bıdık:)Şimdi şimdi gözünü açmaya başladı ama maşallah çok ağlayan bir çocuk değil şimdilik gaz sorunumuz da yok çok şükür..(Dilimi ısırıyorum) Gerçi onbeş güden sonra başlarmış ama olmamasını diliyorum..

Ve son oarak bebişle ilgili dipçik notlar:

İlk yürek hoplaması: Geçen Pazartesi günüydü..Uyuttum beşiğine yatırdım..Kendim de odama geçtim nete girmek için..(Annemin azarlamaları karşısında artık bebişin yanında bilgisayar ve telefon kullanmyoruz)Bi hırıltı geldi odasından..Hemen geldim yanına kusmuş ve boğazında kalmış heralde kıpkırmızı olmuştu..Hemen kucağıma alıp ters çevirdim..Öksürdü nefes aldı..İşte ömrümden ömür gitti denir ya kesin gitti iki sene benden..Şİmdi gece bile on dakikada bir uyanıp bakıyorum nefes alıyo mu diye göğsünü dinliyorum..

İlk gezmemiz: Geçen haftasonu teyzemize gittik Küçükçekmece'ye..Arabada öyle rahattı ki..Gık demeden gittik geldik..

İlk anneler günümüz: Pazar günü ilk anneler günümüzdü..Kutlayan herkese teşekkürler tekrar..İlk anneler günümün ilk hediyesi kızım Ecem..O hep benle olsun başka hediye istemem..

İlk banyomuz: Pazar gecesi teyzemizde göbeğimiz düştü..Pazartesi günü ilk banyomuzu yaptık..Azcık ağladık mağladık ama rahatladık..

Şimdilik haberler böyle..Uzadı biraz ama anlatılacak çok şey var e hergün de yazılmıyor..
Kalın sağlıcakla..