Üç Gün Daha..

Hamilelik hayatına devam..Kızımız bize üç gün daha süre verdi:) Annemle babam üç gün daha kafalarını dinlesinler dedi sonra ben bomba gibi düşücem zaten hayatlarına..Dün girdiğmiz NST'de yüksek bi sancı gözükmeyince doktor Pazartesiyi bekleme kararı alaraktan beni çok mutlu etti..İnşallah ben de son kez bağlanmış oldum Nst cihazına..Zira en sıkıcı bişey kendileri.20 dak. boyunca gözlerini tavana dikip öööyle beklemek...Tabii benden çok Nst hemşiresi sevindi bu duruma..Zira kadıncağız beni kapıda her gördüğünde 'yine mi sen, yine mi kabus dolu 20 dakika' der gibi bakıyodu suratıma.. 20 dakika boyunca o cihazı içerde fık fık oynan Ece hanımın kalbinde sabitleyebilme çabası mesleğinden edecekti kadını:))Diğer hastalara cihazı bağlayıp masada kitabını okumaya devam ederkene kendisi, benim başımda 20 dakika dikiliyodu kolay mı??

Yalnız ben cidden çok tırsak bi insamışım tahmin ettiğimden daha da tırsak..NST sonucunu doktora gösterirken ödüm koptu yürü ameliyathaneye diycek diye...Elim ayağım kesildi...Pazartesiye kaldı diye alnından mucckkk diye öpesim geldi kedisini...Ha kokunun ecele faydası varmı yok tabi üç gün sonra olan olcak ama ne biliyim üç gün kar ettim işte..

Cihaza bağlıyken hep doğumu düşündüm...Bilimum doğum şekillerini geçirdim aklımdan...Normal doğum yapabilirmiydim acaba dedim..Sonra o ilk hastaneye gidişim geldi aklıma..Kese görünmeyip de dış gebelikten şüphelenilince yapılan ilk alttan muayene..Öküz mü öküz bi erkek doktorun önünde bacakları iki yana açtırılmış koyun gibi beklerken ve kendisine hiçbir açıklama yapılmazken, zaten dış gebeliğin ne olduğnu bile bilmeyen ve acaba bana ne yapçaklar diye bekleyen bu bünye yok dedi o zaman kimse beni bidaha şu pozisyona sokamaz...O ana kadar doğum hakkında hiçbir sabit fikri olmayan ben o gün vazgeçtim normal doğumdan...Biliyorum en sağlıklısı en güzeli..Adı üstünde yani normal doğum ama ben yapamam..

Epiduralli sezaryen olsam dedim orda yatarken...O neşter karnıma batırlırken, organlarım tek tek çıkarılıp karnımın üstüne konurken benim gözüm açık olursa pisikopata bağlarım heralde dedim sonra...Zira hamile kaldığımı öğrenince o kadar çok doğum videosu izledim ki internetten (halt varmış gibi) ne yaptıkları mıh gibi aklımda yani...Herşeyi hssediyomuşum gibi gelir valla..Sonra lohusalık depresyonlarından kurtulmaya çalışırken eklenir bi de şizofrenlik...Yok dedim en iyisi ben baygınken olsun bitsin herbişeycik..Belki çocuğumun ilk ağlamasını duyamam ama olsun o sağlıkla doğsun annesinin psikolojisi de yerinde kalsın da napalım...

Sezaryende en büyük korkum ayılınca artık içi boş olan ama hala yerinde duran bi göbek görmek...Zira bu konuda da birine çok şaşırmışlığım var da şom ağzlılığımdan korkuyom gene..Hani ayak meselesinde anlattıydım birinin şişmiş ayaklarına şaşırıp da bende de aynılarının nasıl ortaya çıktığını...Ramazan bayramıydı Ankaraya gitmiştik daha ikibuçuk aylık hamileyim...Mide özsuyuna kadar çıkrıp da artık midemde çıkarcak bişey kalmadığı halde öğürmeye devam edince tansiyonum yerlerde sürünüp bayılınca orda acile kaldırdılar beni...Neyse bayram ya hastanede bikaç kişiyiz serum yerken bi kadıncağız geldi yanıma..İşte geçmiş olsun kaç aylık falan filan..Ben de dedim sizi de Allah kurtarsın benim şimdiki karnımdan pek de küçük olmayan karnına bakarak...Kadın anlamadı ama bişiy de diyemedi gülümsedi geçti..Neyse serumları yedik kalktık ayağa giderken odasına bakıyorum kadın demez mi gel gel bebeğime bak diye..Allah Allah dedim ne bebeği bu karnındaki ikinci çocuk mu acep diye düşünüyom ben hala ayıkmadım...Meğer kadın o sabah sezaryen olmuşmuş..Geçmiş olsun Allah bağışlasın dedim ağzım açık çıktım ordan..Şimdi hep öylece kalır mı bende de göbek diye şom ağızlılığım gene beni bulur mu diye korkuyorum..Bakalım görcez anyayı konyayı üç güne kadar...

Bu arada Pazartesi bi panikle herbi işimi bitirdim ben de iyi oldu..Yoksa herzamanki gibi yumurta gelip dayanıncaya kadar bekliycekmişim..O gece oturdum Mabelden aldığım çikolatalara kocacığın yaptığı çıktıları yapıştırdım..Epey uğraştırdı..Hatta bi ara yok böyle olmıycak olduğu gibi verelim dedim ama sora evliliğimi tehlikeye atmıyım dedim zira bir aydır ambalajlı çikolata diye kafasının etini yemişim adamın...Zurnanın son deliği Tuzladan Bağdat caddesine sırf çikolata için üç defa götürtmüşüm boğabilirdi beni..Neyse sabaha kadar oturdum 70 kare yaprak çikolatanın kendi etiketini çıkarıp, çıktılardan muntazaman kestiğim bizim etiketleri yapıştırdım sonra..

Hastane valzimi haırladım ..Yalnız bi valiz üç çanta oldular benimkiler abarttım mı acep diye düşündüm..Aman ya bana ne sırtımda taşımıycam ya..Ona da kafa yoramam şimdi..Ve dün itibariyle elimi elimin üstüne koydum bekliyorum bakalım..Gerçi pek sıkıcı oluyomuş böyle haftalar süren bi koşturmacadan sonra oturmak ama herkes tadını çıkar dediğine göre vardır bi bldikleri...Çıkaralım bakalım..

Kalın sağlıcakla..Dualarınızı da kesmeyin...İhtiyacım olucak en çok da Pazartesi'ye....