Beni bu uykusuzluk yıktı...

Bugünlerde yine dalmıyor,uyumuyor,gündüz uykusu nedir hiç bilmiyor, beşiğine yatınca hacıyatmaz gibi geri kalkıyor,uyutmuyor,beni mahvediyor..Bu aralar yine düzen dikiş tutmuyor..Oysa ben bu uyku düzeni ve kendi kendine uyutma becerileri konusunda ne yazı dizileri hatmetmiştim..Hah..ece hanıma vız geliyo tırıs gidiyo böyle taktikler..Ya da ben beceremiyorum ya ne biliim işte..

Uykusuzluktan sinirlerim yay gibi..Aklımın bi yanı tatile çıktı hafızam iflas etmiş durumda..Elimde tuttuğum bişeyi saatlerce söylene söylene arayabiliyorum, bebişin bezini bağlamadan üstünü giydrip geride kalan beze bön bön bakabiliyorum, damlasını verip vermediğimi hatırlamak için not tutuyorum vs..Salak gibiyim bugünlerde ama yaptığım en büyük zalaklığı anlatıyiim de duymayan kalmasın..

bebe hanımın ilk tecrübesine güvenerek haftasonu attık gene kendimizi alışverişe..Armada'ya gidelim dedik bu seferde..Ama bu seferki tam fiyasko oldu..Tüm zaman bebek bakım odasının emzirme koltuğunda geçti..Mekan kapanıyodu ki biz odadan çıktık..Bi de buna ek olarak akıllara zarar bi macera yaşadık..bendeniz cılız kollarıma güvenemeyip hantal pusetimizi ( bu da ayrı bi salaklık sen internetten onca araştır blog yorumlarından bak gene git en kalas puseti al aklımı seviyim) merdivenlerden çıkarmaya cesaret edemeyince başladık mağazanın asansörünü aramaya..Ordan bi görevliye sorduk bize tarif ediverdi sağolsun!

Adamın tarif ettiği taraftaki asansörü görünce bi de kapıları açık olunca annem, puset ve ben zonk diye atladık içeri..(hayır ne acele ediyosak sanki trene biniyoz da kaçacak mubarek)Neyse bastık birinci kata asansörün kapısı bi açıldı ki çıktığımız yer alışveriş merkezinden pek uzak izbe kolilerin olduğu bi yer..İnmeye bile cesaret edemeden ikinci kata çıktık..Kapı açılınca manzara daha berbat oldu..Üstüste yığılmış çöplerin bulnduğu bi yer..Allahım dedim nooluyoz bu asansör nerelere götürüyo bizi..Bütün katları denedik tek tek yok..İşin kötüsü bindiğimiz kata çıkamıyoz mu..Annem de bi katta dur ben bakıyim bi diye inip orda kaldı mı..ben onu hangi katta bıraktığımı unutup katlar arası dönmeye devam ediyom mu..Ece avaz avaz bağırmaya başladı mı..Bi panik bi panik ben de..

Neyse eskaza annemi bulduk aldık içeri dönmeye devam..Ece ağlıyo annem gülme krizine girdi ben bi gülüyom bi ağlıyom derken aklıma geldi bastım yardım ziline..Bi taraftan da canşırah bağarıyom imdat imdat diye..Adam gayet sakin nooldu hanfendi dedi neyse..Dedim beyefendi bu asansör bizi karanlık karanlık yerlere götürüyo alışveriş merkezine çıkamıyoruz nerdeyiz bilmiyoruz yardım edin..tabi adam bunu duyunca bitarafıyla gülüyo olcak ki gayet alaylı bi sesle hanfendi bi yere gittiğiniz yok alışveriş merkezinin içindesiniz şimdi eksi üçe iniyosunuz orda inerseniz otoparka çıkar tekrar alışveriş merkezine girersiniz dedi..neyse asansör durdu kapı açıldı bizi otopark görevlisi karşıladı..Ben cık cıklaya ck cıklaya indim söylenmeye başladım..Bu ne ya koca alışveriş merkezinin böyle abuk asansörü olur mu..Nereye çıkıyo belli değil..Adam da bize asansörün üstünü işaret ediyo..'Yük asansörüdür lütfen binmeyiniz'

Dedim ya aklımın yarısı tatile çıktı..Uykusuzum salak gibiyim...

Allah tüm annelere yardım etsin..